ನಾವು ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಆಗಸ್ಟ್ ೨೧ ರಂದು ವಿಶ್ವ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರ ದಿನವನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತೇವೆ . ಈ ದಿನವನ್ನು ಎಲ್ಲಾ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರು ಒಂದು ಪೀಳಿಗೆಯಿಂದ ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಗಳ ಮತ್ತು ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಬೆನ್ನೆಲುಬಾಗಿದ್ದಾರೆ. ದುಡಿಯುವ ಶಕ್ತಿ ದುರ್ಬಲಗೊಂಡರೂ, ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ದೇಶದ ಆಸ್ತಿ. ಅವರಿಗಾಗಿ ಒಂದು ದಿನವನ್ನು ಮೀಸಲಿಡುವುದು ಹೊಸ ಪೀಳಿಗೆಯ ಕರ್ತವ್ಯವಾಗಿದೆ.
ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಭೆಯು ೧೪ ಡಿಸೆಂಬರ್ ೧೯೯೦ ರಂದು ಈ ದಿನವನ್ನು ಆಚರಿಸಲು ಘೋಷಿಸಿತು.
ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರ ದಿನವನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ೧ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೧೯೯೧ ರಂದು ಆಚರಿಸಲಾಯಿತು.
ಅಮೇರಿಕಾ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ರೊನಾಲ್ಡ್ ರೇಗನ್ ಅವರು ೧೯ ಆಗಸ್ಟ್ ೧೯೮೮ ರಂದು ಈ ನಿರ್ಣಯಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿದರು ಮತ್ತು ೨೧ ಆಗಸ್ಟ್ ೧೯೮೮ ರಂದು ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರ ದಿನವನ್ನು ಆಚರಿಸಲಾಯಿತು.
ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರ ದಿನವನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದ
ಕೀರ್ತಿ ರೊನಾಲ್ಡ್ ರೇಗನ್ ಅವರಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ.
ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕ ಎಂದರೆ ಅರವತ್ತು ವರ್ಷ ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಯಸ್ಸನ್ನು ತಲುಪಿದ ಯಾವುದೇ ವ್ಯಕ್ತಿ. ಹೆಚ್ಚು ಸಾಮಾನ್ಯ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ, ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರು ವಯಸ್ಸಾದ ಜನರು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ನಿವೃತ್ತಿ ಹೊಂದಿದವರು.
ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ೨೦೫೦ ರ ವೇಳೆಗೆ, ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರ ಸಂಖ್ಯೆ ೧.೫ ಶತಕೋಟಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಬಹುದು. ಪೂರ್ವ ಏಷ್ಯಾ ಮತ್ತು ಆಗ್ನೇಯ ಏಷ್ಯಾವು ಈ ಏರಿಕೆಯಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವ ಪ್ರದೇಶಗಳಾಗಿವೆ. ೨೦೫೦ ರ ವೇಳೆಗೆ, ಕಡಿಮೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ದೇಶಗಳು ವಿಶ್ವದ ಹಿರಿಯ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಮೂರನೇ ಎರಡರಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ನೆಲೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ವೃದ್ಧರು ಇರುವುದರಿಂದ ಅವರ ಮೂಲಭೂತ ಅಗತ್ಯಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವುದು ಅತ್ಯಗತ್ಯ.
ವಯಸ್ಸಾದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಒಟ್ಟಾರೆ ಯೋಗಕ್ಷೇಮವನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಲು ಬಲವಾದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ ಎಂಬುದು ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿದೆ.
ಆಧುನಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿತ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರು ಪ್ರಮುಖರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಶಿಕ್ಷಣ, ಉದ್ಯೋಗ ಮತ್ತಿತರ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ಜನರು ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದರಿಂದ ಗ್ರಾಮಗಳು ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮಗಳಾಗುತ್ತಿವೆ. ತಮ್ಮ ಜೀವನದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಆಸ್ತಿ ಹಂಚಿಕೆ, ಹಣಕಾಸಿನ ವ್ಯವಹಾರಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ವಿವಿಧ ಕಾರಣಗಳಿಂದ, ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಗಳಿಂದ ವಂಚನೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ಜತೆಗೆ ತೀವ್ರ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರು ಅನೇಕ ರೀತಿಯ ದರ್ಪ-ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳಿಗೆ ತುತ್ತಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಇಂತಹ ಅಪರಾಧಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಮಾಡಬೇಕು. ವಿಶ್ವ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರ ದಿನವು ಈ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಬೆಳಕಿಗೆ ತರಲು ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗಾಗಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಸಂದರ್ಭವಾಗಿದೆ. ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸೇವೆ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬುದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಪೋಷಕರ ಆಶಯವಾಗಿದೆ. ಸತ್ಯಯುಗ, ತ್ರೇತಾ ಮತ್ತು ದ್ವಾಪರದವರೆಗೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷದ ಜೀವನವನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲೂ ಕೆಲಕಾಲ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಸದ್ಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹದಗೆಟ್ಟಿದೆ. ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ ಹೆತ್ತವರ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದು ಮಕ್ಕಳ ಜವಾಬ್ದಾರಿ. ಆದರೆ ಇಂದು ಮಕ್ಕಳು ತಂದೆ-ತಾಯಿಯನ್ನು ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಬಿಡುವುದು ಮತ್ತು ಅವರ ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ದೂರವಿಡುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ.
